Ιστορίες που έχουν συμβεί
Μια ιστορία και ένα τραγούδι
Έχεις ποτέ αναρωτηθεί εάν το αγαπημένο σου τραγούδι κρύβει μια πραγματική ιστορία πίσω από τη μουσική και τους στίχους του; Πόσες φορές σκέφτηκες τι να περνούσε αυτός ο άνθρωπος για να γράψει τέτοιο στίχο, πόση πίκρα, πόση στεναχώρια και πόση αγάπη να παίδευε την ψυχή του. Κι όμως μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια κουβαλάνε απίστευτες ιστορίες που έχουν όντως συμβεί!
Πάμε να δούμε λοιπόν ποια τραγούδια είναι αυτά…
Νάταλη
14/06/2020
Υστερόγραφο
1) Αύγουστος- Νίκος Παπάζογλου
Το τραγούδι “Αύγουστος” αποτελεί μια ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα του Νίκου Παπάζογλου.
Όταν το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη καταστράφηκε από τον σεισμό του 1978, η γυναίκα του Βαρβάρα έφυγε για την Αμερική με την νεογέννητη κόρη τους για να μείνουν σε συγγενείς τους εκεί. Τότε ο Νίκος Παπάζογλου έφυγε για το Πήλιο όπου και τον κάλεσε ο καλός του φίλος Διονύσης Σαββόπουλος για να περάσουν τις μέρες μαζί. Στον δρόμο για το Πήλιο δεν μπορούσε να φανταστεί τι τον περίμενε. Όπως ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ,
Σημείωσε επίσης ότι τόσο η γυναίκα του Βαρβάρα όσο και η κοπέλα που τον «μάγεψε» έμαθαν τα πάντα για την πραγματική ιστορία πίσω από τον Αύγουστο, ενώ ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι το τραγούδι αυτό ήταν στην πραγματικότητα κάτι ανάμεσα στην κόρη του που μόλις είχε γεννηθεί και στην κοπέλα που γνώρισε στο Πήλιο.
2) Μια βραδιά στο Λούκι – Αδελφοί Κατσιμίχα
Μια αιθέρια ύπαρξη, ένα κορίτσι με αθωότητα αγοριού, μια γυναίκα θελκτική αλλά χωρίς σεξισμό. Μια νεράιδα, άφυλα ερωτική όπως την χαρακτήρισε ο Άγγελος Σφακιανάκης (στιχουργός και καλλιτέχνης), ήταν ο λόγος που γράφτηκε το αγαπημένο αυτό τραγούδι, μια βραδιά στο Λούκι.
Την πηγή έμπνευσης για αυτό το τραγούδι, όπως και το γεγονός ότι αυτή η ιδιαίτερη ύπαρξη έφυγε από τη ζωή, αποκάλυψε ο Άγγελος Σφακιανάκης με ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κείμενο, το οποίο δημοσιεύτηκε στο musicpaper.gr. Στο κείμενο αυτό ο Άγγελος Σφακιανάκης διηγείται πώς εκείνος γνώρισε τη Ρενέ, πώς του έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή και πώς είχε την ίδια επίδραση στον Χάρη Κατσιμίχα, τον δημιουργό του τραγουδιού, και τον Νίκο Ζιώγαλα, που επίσης ήταν παρών στη συνάντηση αυτή.
Ολόκληρο το κείμενο του Αγγελου Σφακιανάκη:
«Την Κυριακή πριν το Πάσχα του '78 ο Αντώνης Βεζυρτζής, ο Εμμανουήλ Κουτσουρέλης κι εγώ, αποφασίσαμε να περάσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση τελείως μόνοι στο άδειο πατρικό του Αντώνη στην Ζάκυνθο. Όμως ήταν άλλες οι βουλές του Σύμπαντος. Η πληροφορία διέρρευσε, και τα σχέδια ανατράπηκαν. Από την Μεγάλη Τετάρτη άρχισαν να έρχονται πρώην, νυν και επόμενες και μαζί με τους παλιούς φίλους του Αντώνη που πέρναγαν για ένα γεια, το πατρικό γρήγορα έγινε youth hostel. Τη Μεγάλη Παρασκευή πέρασε απ' το σπίτι με κάτι φίλους του οικοδεσπότη μια ξεχωριστή ύπαρξη. Αδύνατη, τρυφερή, πρόσχαρη με μακριά δάχτυλα και κομμένα τα μαλλιά της αλά γκαρσόν. Μας την σύστησε ο συνοδός της, από δω η «Ρενέ». Η χάρη της και μια γλυκιά καλοσύνη τυλιγμένη με την αστική της ευγένεια απλώθηκε σε όλη την παρέα. Κάναμε συντροφιά και η Ρενέ ξανά ήρθε την επομένη μόνη. Το βράδυ με τον Αντώνη γοητευμένοι και οι δύο από την νέα γνωριμία πίναμε και συζητούσαμε ως μύστες του ωραίου προσπαθώντας να προσδιορίσουμε την γοητεία της. Ο Αντώνης που ήταν εικαστικός, εκείνα τα χρόνια δούλευε κάτι σχεδιαστικές φόρμες που ήταν πότε κοίλες και πότε κυρτές ανάλογα στο φως και την εσωτερική διάθεση του παρατηρητή. Μ’ αρέσει γιατί είναι «ήτο δεν ήτο» δήλωσε. Είναι θελκτική αλλά χωρίς σεξισμό. Είναι κορίτσι με την αθωότητα αγοριού. Είναι άφυλα ερωτική. Είναι νεράιδα αλλά και του κόσμου τούτου συμπλήρωσα εγώ. Η Ρενέ είχε βαφτιστεί πλέον από τον Βεζυρτζή ως «ήτο δεν ήτο». Έτσι δεν έμαθα ποτέ το επίθετό της. Η Πασχαλιάτικη Ζάκυνθος τελείωσε και συνεχίσαμε να βλεπόμαστε στην Αθήνα. Ένα βράδυ πήγα την Ρενέ στο Λούκυ, ένα μπαρ στη Χάρητος. Συνάντησα γνωστούς και φίλους. Ο Αλέξης, ο Νίκος, ο Γιώργος, η Τούλα, ο Θωμάς. Το Λούκυ ήταν στέκι. Ήταν κι ο Χάρης Κατσιμίχας με τον Ζιώγαλα εκεί. Με τον καιρό με τη Ρενέ χαθήκαμε. Μετά από χρόνια ο Χάρης μου εκμυστηρεύτηκε εγκάρδια πως το κορίτσι που περιγράφει στο τραγούδι «Μιά βραδιά στο Λούκυ» ήταν το κορίτσι που συνόδευα εκείνο το βράδυ. Το «Μιά βραδιά στο Λούκυ» γράφτηκε με αφορμή την Ρενέ. Είμαι βέβαιος πως γράφτηκαν κι άλλα τραγούδια για κείνη, απλώς δεν τα έμαθα ποτέ. Καλό ταξίδι Ρενέ».
Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια, διηγείται ο Άγγελος Σφακιανάκης, για να μάθει πως το κορίτσι του τραγουδιού που «ταλαιπωρεί» τον Χάρη Κατσιμίχα και τον φίλο του «Νικόλα» (εννοεί τον Νίκο Ζιώγαλα) δεν ήταν άλλη από τη μυστηριώδη Ρενέ.
Πηγή : https://www.iefimerida.gr/
Ιστορίες που έχουν συμβεί
3) Πριγκιπέσσα – Σωκράτης Μάλαμας
«Πριγκιπέσα» το τραγούδι που έγραψε ο Σωκράτης Μάλαμας σε λίγα λεπτά για να το κάνει δώρο γενεθλίων στη φίλη του επειδή δεν είχε καθόλου λεφτά.
Σε μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Μάλαμας στο ΒΗΜΑgazino και τον Μάκη Προβατά, αποκάλυψε το πως εμπνεύστηκε το τραγούδι.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου εάν έχει κρίνει βιαστικά κάποιο από τα τραγούδια του, απάντησε:
- «Κατά μια έννοια, έτσι έγινε με την “Πριγκιπέσα”. Την έγραψα ως δώρο γενεθλίων σε μια γυναίκα, επειδή δεν είχα λεφτά να της πάρω κάτι.
Μαγείρευε να φάμε φακές, που ήταν ό,τι είχε απομείνει, και ενώ την έβλεπα σκέφτηκα: “Αυτό αξίζει τον κόπο τώρα να το τραγουδήσει κάποιος, να το βγάλει προς τα έξω”. Το έγραψα και το έπαιξα κατευθείαν, χωρίς να μεσολαβήσει καθόλου χρόνος. Όταν το έπαιξα λύθηκα στα γέλια, το θεώρησα τόσο αστείο. Η φίλη μου, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, άφησε κάτω τις κουτάλες και μου είπε: “Πότε το έγραψες αυτό το τραγούδι; Το ξέρεις ότι είναι πάρα πολύ καλό; Απορώ γιατί γελάς”».
- Συγγνώμη, αλλά έπειτα από αυτό το δώρο δεν άλλαξε η σχέση σου με αυτήν τη γυναίκα;
- «Την παντρεύτηκα».
4) Όνειρο ήτανε – Αλκίνοος Ιωαννίδης
Το τραγούδι Όνειρο ήτανε, του αγαπημένου τραγουδοποιού Αλκίνοου Ιωαννίδη, γράφτηκε για έναν καλό του φίλο ο οποίος περνούσε μια παράξενη κατάσταση. Ο ίδιος ο Αλκίνοος σε μία συνέντευξή του αποκάλυψε την ιστορία πίσω από το τραγούδι αναφέροντας ότι:
“Ένας φίλος μου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μια κοπέλα, την οποία έβλεπε μόνο στον ύπνο του. Στον ξύπνιο δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλ’ αυτά, είχαν μια κανονική ερωτική ιστορία, με τα πάνω και τα κάτω, με τις χαρές και τις λύπες. Από καιρό σε καιρό, έβλεπα τον φίλο μου και εκείνος μου έλεγε: “Ξέρεις, την ξαναείδα, μου είπε αυτό, εγώ της είπα το άλλο, συνέβη εκείνο, έγινε τούτο”. Μια μέρα, ένα βράδυ μάλλον ενώ κοιμόταν πάλι, ήρθε ξανά στον ύπνο του η κοπέλα, και κλαίγοντας αυτή τη φορά, του είπε ότι δεν θα την ξανάβλεπε ποτέ ξανά και πράγματι έκτοτε δεν την ξαναείδε. Και απ’ αυτή την ιστορία, έγραψα αυτό το τραγούδι.”
5) The Blowers Daughter – Damien Rice
Μια ιστορία ενός έρωτα που δεν κατάφερε ποτέ να δώσει χαρά στα δυο άτομα, κρύβεται πίσω από την μπαλάντα αυτή. Στα τέλη της δεκαετίας το ’90, ο Damien Rice εργαζόταν σε ένα τηλεφωνικό κέντρο, όπου καθημερινά συνομιλούσε για ώρες με αγνώστους, προσπαθώντας να τους πουλήσει δάνεια και ασφάλειες.
Μια μέρα κάλεσε τυχαία έναν αριθμό, όπου ζήτησε να μιλήσει με τον άνδρα του σπιτιού. Εκείνος έλειπε, ωστόσο ο Rice δεν έκλεισε το τηλέφωνο, όπως προέβλεπε το πρωτόκολλο, αλλά συνέχισε τη συνομιλία του με τη γλυκιά γυναικεία φωνή της άλλης γραμμής για περισσότερο από μία ώρα. Αντικείμενο της συζήτησης ήταν άκρως προσωπικά θέματα. Όπως ο ίδιος είπε αργότερα, ένιωθε ότι από την άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου, είχε γνωρίσει την "αδελφή ψυχή" του.
Εκείνος συνέχισετα τηλεφωνήματα για περίπου ένα μήνα, νιώθοντας ακόμη πιο οικεία, παρόλο που δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπο το οποίο είχε ερωτευτεί.
Μια μέρα, όμως, η κοπέλα σταμάτησε να απαντά στο τηλέφωνο. Ο Rice συνέχισε να την καλεί, χωρίς ανταπόκριση. Δεν έχασε χρόνο, βρήκε τη διεύθυνση του σπιτιού της από τον τηλεφωνικό κατάλογο και αποφάσισε να τη συναντήσει.
Όταν έφτασε στο σπίτι της,κρύφτηκε πίσω από τους θάμνους της αυλής της παρακολουθώντας τί συνέβαινε εκεί. Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα κι άκουσε την αγαπημένη του φωνή να χαιρετά μια πολύ μεγαλύτερη της σε ηλικία γυναίκα, αποκαλώντας τη "μαμά".
Συνειδητοποιεί ότι η κοπέλα που είχε ερωτευτεί ήταν ένακοριτσάκι δεκαέξι ετών που φορούσε τη σχολική του ενδυμασία.
Την κοιτούσε ξαφνιασμένος, μην μπορώντας να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω της. Όπως γράφει και στο τραγούδι του... "I can’t take my eyes off you"...
Το χρονικό διάστημα της συνομιλίας τους, ήταν όταν το κοριτσάκι ήταν σε διακοπές, ενώ σταμάτησε να απαντά στα τηλεφωνήματά του, όταν ξεκίνησε το σχολείο...Το καλοκαιρινό του "παιχνίδι" είχε δυστυχώς τελειώσει.
Υ.Γ. Η λέξη "blower" στην αγγλική αργκό σημαίνει τηλέφωνο. Πριν το τηλέφωνο, υπήρχε ένας σωλήνας, στον οποίο, για να ξεκινήσεις να μιλάς, έπρεπε να φυσήξεις.
Από τότε, οι Βρετανοί αποκαλούν το τηλέφωνο "φυσητήρα" (blower). Για αυτό και τραγούδι ονομάστηκε The Blowers Daughter (Η κόρη του τηλεφώνου).
Πηγή: https://www.klik.gr/
Πόσο συναίσθημα μπορεί να χωρέσει σε ένα τραγούδι; Πόσος πόνος, πόση λύπη αλλά προπάντων πόση αγάπη; Τα τραγούδια είναι δυνατά αισθήματα που αποτυπώθηκαν σε μια κόλα χαρτί. Γράφτηκαν, διαβάστηκαν, άρεσαν, μελοποιήθηκαν και κατέληξαν να ψιθυρίζονται από στόμα σε στόμα.
Υ.Γ. Υπάρχουν άλλα τόσα τραγούδια που κρύβουν πίσω τους θησαυρούς πραγματικών ιστοριών. Το υστερόγραφο θα προχωρήσει στη δημοσίευσή τους σε επόμενο άρθρο.